The Circle of Spirits

Calibso · ผู้ช่วยจอมเวทย์

มาดูผีๆ ของ ญี่ปุ่นกันมั่ง

Calibso · ผู้ช่วยจอมเวทย์

ต่อเลยนะคะ wink

เครดิตยังคงเป็นของ www.icygang.com

วาราชิ ซาซิกิวาราชิ(ผีบ้านผีเรือน) ในบ้านทุกหลังล้วนต้องมีผู้ปกปักรักษาที่มองไม่เห็น ซึ่งซาซิกิวาราชินี้เป็นผีบ้านผีเรือนของชาวญี่ปุ่น โดยปกติจะคอยสิงสถิตอยู่ใต้หลังคาบ้านไม่ให้ผู้คนได้เห็นตน แต่ส่วนมากจะปรากฏกายเป็นเด็กผู้ชายผูกผมจุก2ข้าง(คล้ายๆกับกุมารจีน) และถ้าเป็นผีผู้หญิงเราเรียกว่าซาซิกิวาราชิ ซึ่งเป็นเด็กผู้หญิงผิวขาวหน้าตาน่ารักแต่งชุดกิโมโนแทน ซึ่งผีบ้านผีเรือนพวกนี้มักจะปรากฏตัวยามค่ำคืนที่ผู้คนในบ้านนอนกันหมดแล้ว เขาเหล่านั้นจะมาคอยดับตะเกียงที่เจ้าของลืมดับไว้ มาคอยปัดกวาดเช็ดถูบ้านให้สะอาด และปกป้องบ้านให้พ้นจากสัมภเวสีหรือปิศาจร้ายต่างๆ ซึ่งเจ้าของบ้านอาจจะเคยได้ยินเสียงเด็กวิ่งเล่นในบ้าน ตึงตัง ทั้งๆที่ในบ้านไม่มีเด็กอยู่ ซึ่งนั้นก็เป็นฝีมือของวาราชิเขาแหละ

รูปร่างลักษณะ เป็นผู้ชายเรียกว่าวาราชิ แต่งกายแบบชุดยูงาตะ ผูกผมจุก2ข้าง เป็นผู้หญิงเรียกว่าซาซิกิวาราชิ ผมยาว หน้าตาน่ารัก ใส่ชุดกิโมโน

สถานที่ปรากฏตัว สิงสู่อยู่ในบ้านทุกบ้านตั้งแต่โบราณกาลมาแล้ว โดยจะอยู่ใต้หลังคาดูความเป็นไปของคนในบ้าน

สิ่งที่ชอบ เครื่องเซ่นไหว้ต่างๆ

สิ่งที่เกลียด บ้านที่สกปรก บ้านที่เจ้าของบ้านปล่อยปะละเลยไม่ยอมทำความสะอาด

เนโกะมาตะ (ปิศาจแมว) เนโกะมาตะเป็นแมวปิศาจที่มีอายุเกินกว่า100ปี ซึ่งปกติก็เกินกว่าอายุของแมวทั่วไปจะอยู่ถึงถ้าเจอแมวตนใดอายุมากกว่า100ปีก็จะถูกคนญี่ปุ่นหาว่าเป็นเนโกะมาตะไปทันใด ปิศาจตนนี้มักจะปรากฏตัวยามค่ำคืน มันจะย่องตระครุ่มเข้าไปในบ้านของชาวบ้านที่มีคนชราอยู่ แล้วแล้วมันก็จะกินคนชราผู้นั้นอย่างตระกระตระกามแล้วเอากระดูกเขาไปซ่อนไว้ใต้หลังคาบ้านเพื่ออำพราง และแล้วเจ้าผีร้ายตนนี้ก็จะทำการกลายร่างเป็นคนชราที่เพิ่งถูกขย้ำไปแล้วเข้าไปอยู่ในบ้านแทน...

รูปร่างลักษณะ เนโกมาตะมีรูปร่างเหมือนแมวแก่ๆทั่วไป แต่มันมีขนาดใหญ่กว่ามากและมีหางตั้ง 3 หาง และเนโกะมาตะตนใดที่มีอายุทางปิศาจ (คือมากกว่า 100-200 ปีขึ้นไป) จำนวนหางขอเลือด เนื้อ พลังวิญญาณของคนชรา

สิ่งที่เกลียด เครื่องลาง ของขลัง ยันต์

ยุกิอนนะ (เจ้าหญิงหิมะ) เธอเป็นปิศาจสาวสวยผมยาวในชุดกิโมโนสีขาว กับผิวที่ดูสีขาวเผือดราวกับหิมะ ปิศาจตนนี้อาศัยอยู่ในภูเขาหิมะที่มีหิมะตกหนักอยู่ตลอดเวลา และเมื่อมีบุรุษเพศย่างกรายเข้ามาในภูเขา หากเธอพบเห็นเธอก็จะใช้ความงามของเธอเข้ายั่วยวนชายผู้นั้น และเมื่อสบโอกาสเหมาะร่างกายของชายผู้นั้นก็จะถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งจนตาย และแล้วเธอก็เอาวิญญาณนั้นไป มีเรื่องเล่ามากมายเกี่ยวกัยเจ้าหญิงหิมะ และที่พบมากที่สุดก็คือผู้หญิงสาวสวยอุ้มลูกไว้ในมือซึ่งถ้าใครเผลอไปอุ้มเด็กต่อจากเธอเขาผู้นั้นก็จะกลายเป็นน้ำแข็ง นอกจากเจ้าหญิงหิมะแล้วก็ยังมี เด็กชายแห่งหิมะ ตาเฒ่าแห่งหิมะ ซึ่งเป็นผีตระกูลเดียวกัน.

รูปร่างลักษณะ เป็นผู้หญิงผมยาวผิวขาวราวกับหิมะ เธอหน้าตาสวยมาก และใส่ชุดกิโมโนขาว

สถานที่ปรากฏตัวในภูเขาหิมะที่มีหิมะตกหนักตลอดเวลา

สิ่งที่ชอบพลังวิญญาณของบุรุษเพศ

สิ่งที่เกลียด เครื่องลาง ของขลัง ยันต์

ไมคุบิ ( ศรีษะที่ล่องลอย ) ผีตัวนี้เป็นวิญญาณที่มีแต่ความอาฆาตแค้นของซามูไร3คน มักจะโผล่ออกมาเหนือทะเลจังหวัดวาคาสะ มีที่มาอยู่ว่า ซามูไรสามคนได้มีปากเสี่ยงกันอย่างรุนแรงที่ริมทะเลแห่งนี้ เรื่องที่ทะเลาะกันนานไปกลายเป็นเรื่องบาดหมาง ท้ายที่สุดทั้งสามก้ได้ต่อสู้กัน และใช้ดาบฟันคอของทั้งสามคนขาดตายไม่มีใครเหลือรอด ตั้งแต่นั้นมาทุกคืนที่ริมทะเลแห่งนั้นก็จะปรากกหัวของทั้งสามคนลอยหมุนติ้วเป็นวงกลมออกมาและตะโกนด่าทะเลาะกันอย่างเหี้ยมโหด

รูปร่างลักษณะ ตอนแรกๆจะเป็นเหมือนดวงไฟวิญยานหมุนติ้วขึ้นมาเหนือท้องทะเล และกลับกลายเป็นศรีษะของซามูไรทั้งสามที่ตะโกนด่าทะเลาะกัน

สถานที่ปรากฏตัว ทุกคืนเหนือริมทะเลจังหวัดวาคาสะ

สิ่งที่ชอบความโหดเหี้ยมอำมหิต (ชอบด่าทะเลาะกันแม้แต่ตอนตายไปแล้ว)

สิ่งที่เกลียด แสงสว่าง เครื่องลาง ของขลังต่างๆ

กัปปะ (พรายน้ำญี่ปุ่น) กัปปะนั้นเป็นพรายที่อาศัยอยู่ในหนองน้ำ มันจะคอยซุ่มอยู่ใต้น้ำเพื่อรอโอกาศเหมาะที่มีสิ่ลงไปกินในน้ำ ตามบันทึกญี่ปุ่นกล่าวไว้ว่า แต่ก่อนกัปปะเคยเป็นเทพอารักษ์แห่งหนองน้ำมาก่อน แต่นานวันเข้าเมื่อมนุษย์เลิกนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มันเลยตกชั้นลงมาเป็นแค่ภูติผีตนหนึ่งเท่านั้น และมีอีกสิ่งหนึ่งที่กัปปะชอบกินมากนั้นก็คือ แตงกวา นั้นเอง ชาวบ้านส่วนใหญ่เมื่อต้องประสปพบเจอกับเจ้ากัปปะอย่างเลี่ยงไม่ได้ก็มักจะเอาแตงกวาสลักชื่อของตนแล้วโยนให้กัปปะ และแทนที่กัปปะจะมุ่งเป้าหมายมาที่เรา มันจะเปลี่ยนไปหยิบแตงกวากินอย่างหิวโหยแทน.

รูปร่างลักษณะ กัปปะนั้นมีรูปร่างลักษณะแปลกประหลาด ร่างกายมันสีเขียวและผอมแห้งติดกระดูก ที่นิ้วมือนิ้วเท้ามีพังผืด มีจะงอยแข็งๆที่ปาก และมีกระดองเต่าที่หลัง ว่ากันอีกว่าบนหัวของกัปปะนั้นมีอวัยวะบางอย่างที่รุปร่างคล้ายกับจานเพื่อเป็นที่กักเก็บน้ำเลือด ถ้าน้ำเลือดนั้นหมดพลังชีวิตของกัปปะนั้นก็จะอ่อนลงไปด้วย

สถานที่ปรากฏตัวยามดึกสงัดที่หนองน้ำเงียบสงบ มันจะคอยซุ่มดูอยู่ใต้ผิวน้ำ

สิ่งที่ชอบเลือดของสิ่งมีชีวิต แตงกวา

สิ่งที่เกลียด แสงสว่าง เครื่องลาง ของขลัง

Calibso · ผู้ช่วยจอมเวทย์

ยังไม่หมดคร้าบบ ลดแลกแจกแถมชีวประวัติผีญี่ปุ่น ^^"

การาคาซา ( ผีร่ม )เป็นร่มเก่าๆที่มีอายุเก่าแก่เกิน 100 ปี ที่ถูกไอวิญญาณเข้าสิงอาบมันจนกลายเป็นดวงตากลมโตแสยะยิ้ม มันจะกระพือร่มบินไปในท้องฟ้ายามค่ำคืน แต่ผีตัวนี้ก็ไม่ได้ร้ายอย่างที่คิด ตรงกันข้ามมันยังเป็นมิตรกับมนุษย์อีกด้วย นิสัยของมันนั้นเหมือนเด็ก ชอบเล่น ในสมัยโบราณตามวัดร้างมันมักจะปรากฏตัวเพื่อหาเด็กๆที่วัดเป็นเพื่อนเล่นและเล่นสนุกสนานกันในตอนกลางคืน ( ผีตัวนี้เป็นผีชนิดเดียวกับโจจิงโอบาเกะหรือผีโคม )

รูปร่างลักษณะ เป็นร่มคันเก่าๆที่มีดวงตากลมโตดวงเดียวอยู่กลางคันร่ม มีขาข้างเดียว และแลบลิ้นยาว

สถานที่ปรากฏตัว ยามดึกสงัดตามวัดร้างหรือสถานที่ๆเก่า ( อย่างที่พุด ผีตัวนี้ชอบเล่นสนุกสนานเหมือนเด็กๆทั่วไป แต่พูดถึงอาหารการกินก็คือจะเป็นเครื่องเซ่นไหว้แล้วจุดธูปอันเชิญ

สิ่งที่เกลียด เครื่องลาง ของขลัง ยันต์

โจจิงโอบาเกะ ( ผีโคมไฟ ) ผีตนนี้แต่เดิมเป็นแค่โคมไฟธรรมดาที่มีอายุถึง 100 ปี (สิ่งของต่างๆเมื่อมีอายุมากก็จะเกิดเป็นที่สิงสู่ของวิญญาณได้ง่าย) ซึ่งบังเอิญมีไอปิศาจเข้ามาสิงสู่จนกลายเป็นผีโคม มันจะคอยหลอกหลอนคนเดินทางในที่เปลี่ยวและมืดมิด ผู้ที่เห็นแสงไฟสลัวๆจากโคมของมันส่องสว่างก็จะติดกับเดินตามแสงไฟนั้นไป และแล้วเมื่อสบโอกาสเหมาะมันก็ปรากฏร่างจริงเข้าหลอกหลอนและพาวิญญาณผู้นั้นไป

รุปร่างลักษณะ เป็นโคมไฟเก่าที่ผุๆขาดๆ มีดวงตากลมโตและแลบลิ้นยาของมันชวนให้ดูหลอนๆเมื่ออยู่ในความมืด.

สถานที่ปรากฏตัว พบเห็นได้ตั้งแต่หัวค่ำเป็นต้นไปตามสถานที่รกร้าง ป่ารกทึบ หรือสุสานเก่า.

สิ่งที่ชอบ วิญญาณมนุษย์ (อาจเป็นเพราะต้องการเอาไปเพิ่มพลังปิศาจให้กับตนเอง)

สิ่งที่เกลียดเครื่องลาง ของขลัง ยันต์.

Calibso · ผู้ช่วยจอมเวทย์

ตำนานผีญี่ปุ่น โรคุโรคุบิ ผีคอยาว

ในสมัยโบราณ ที่บ้านของเศรษฐีที่มีชื่อเสียงโด่งดังคนหนึ่ง ช่วงนั้นในหมู่บ้านมีข่าวลือหนาหูถึงผีสาวคอยาวที่ออกหาเหยื่อซึ่งเป็นชายหนุ่มยามค่ำคืนและดูดพลังชีวิตของเขาเหล่านั้น รุ่งเช้าชาวบ้านจะพบศพชายเหล่านั้นนอนตายตาเหลือกอยู่ทุกๆคืนแต่แล้ววันหนึ่งก็มีคนกล่าวหาว่าสาวรับใช้ในบ้านของเศรษฐีผู้นั้นเป็นผีคอยาว ซึ่งสร้างความอับอายให้กับคนในบ้านอย่างยิ่ง แต่สาวใช้คนนั้นก็ปฎิเสธอย่างที่สุดว่าเธอไม่ใช่อย่างที่ผู้คนกล่าวหา เศรษฐีคนนั้นต้องการที่จะรู้ความจริงจึงลองพิสูจน์ตามคำแนะนำของเพื่อนบ้าน ยามดึกสงัดเขาแอบย่องไปที่ห้องของสาวใช้คนนั้นยามเธอนอนหลับ ซึ่งเขามองดูท่าทีของเธอสักระยะแต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่แล้วยามที่เขาคิดจะถอดใจและหันกลับ ทันใดนั้นก็มีกลุ่มควันประหลาดลอยออกมาจากช่วงคอของสาวคนนั้น ควันเริ่มจับตัวหนาขึ้น และแล้วเขาก็ต้องตกใจอุทานออกมา เมื่อคอยาวของสาวใช้คนนั้นกลับยืดยาวออกมาอย่างน่าประหลาดซึ่งเจ้าตัวเองก็ไม่รู้ว่าเศรษฐีนั้นแอบมองอยู่ คอที่ยืดยาวนั้นลอยไปสุดถึงเพดานห้องแล้วหันซ้ายหันขวาอย่างช้าๆดูเหมือนว่าจะมองดูว่ามีคนเห็นหล่อนหรือเปล่า หล่อนใช้ลิ้นเลียริมฝีปากแผลบๆอย่างหิวโหย ทันใดนั้นเองหล่อนก็พุ่งคอออกไปที่ประตูหน้าต่างเพื่อหาเหยื่อ เศรษฐีกลัวจนไม่กล้าที่จะอยู่ดูต่อ เขารีบวิ่งหนีไปที่ห้องนอนและคลุมโปลงอย่างรวดเร็ว เช้าวันต่อมาก็มีข่าวว่าหนุ่มชาวนาคนข้างบ้านนั้นตายอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ชาวบ้านต่างก็มามุงดูเหตุการณ์กันอย่างชุลมุน ซึ่งเศรษฐีเองเดินทางไปดูก็เห็นศพหนุ่มคนนั้นนอนตายตาเหลือกและตัวซีดเซียวเหมือนไม่มีสีเลือด เขาตกใจมากเมื่อนึกถึงเหตุการ์ยามค่ำคืนที่ผ่านมา เขากลัวจนทำอะไรไม่ถูก เขาเลยตัดสินใจไล่สาวใช้คนนั้นออกจากบ้าน สาวใช้คนนั้นได้ยินก็ตกใจและหันหน้ามามองเศรษฐีอย่างตาเหลือกตาลานเหมือนกับว่าเขาจะรู้ว่าตัวจริงของหล่อนเป็นใคร เศรษฐีตกใจกลัวมาก แต่หล่อนก็ได้เก็บข้าวของออกจากบ้านเศรษฐีมาอย่างไม่ค่อยพอใจ และนี่เป็นตำนานที่กล่าวถึงเรื่องโรคุโรคุบิหรือผีคอยาวหนึ่งในปิศาจที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่น ตำนานยังกล่าวอีกว่าโรคุโรคุบินั้นส่วนใหญ่มีแต่เพศหญิง และจะต้องเป็นหญิงที่สวยด้วย ทั้งนี้เพราะหล่อนต้องใช้ใบหน้าภายนอกตบตาผู้คนในยามกลางวัน ตกกลางคืนคอหล่อนก็จะยืดยาวออกไปเหมือนงูที่เที่ยวออกหาเหยื่อ ผีคอยาวนั้นต้องการเหยื่อที่เป็นชายหนุ่มเพราะหล่อนต้องการพลังวิญญาณที่กระชุ่มกระชวยเป็นพิเศษของเขาเหล่านั้น ปัจจุบันก็มีผีที่คล้ายคลึงกับโรคุโรคุบิในบ้านเรานั้นก็คือผีกระสือนั่นเอง... (บางตำนานยังกล่าวอีกว่าผีคอยาวนั้นแท้จริงไม่ใช่ภูติปิศาจที่ไหน แต่เป็นความผิดพลาดของการถอดวิญญาณที่ไม่สมบูรณ์ ทำให้มีแต่ส่วนคอเท่านั้นที่ยืดยาวออกมา เหล่านักเล่นของทั้งหลายระวังตัวให้ดี เดี๋ยวจะเป็นแบบนี้)...

มุจินะ ผีไร้หน้า

เมื่อในสมัยโบราณชาวบ้านมักเล่าลือถึงความน่ากลัวของมุจินะหรือปิศาจไม่มีหน้าแห่งเนินคะอุโนะคุนิซากะ ว่าเที่ยวหลอกหลอนผู้คนทั้งคืนจนไม่มีใครกล้าใช้ผ่านทาง เนินที่ว่านี้อยู่ในจังหวัดอิวาเตะสมัยก่อนที่นั่นเป็นไร่นาไม่มีแสงไฟส่องถึง เนินทอดตัวยาวไปตลอดสุดทาง ด้านขวาเป็นกำแพงวังจักรพรรด ด้านซ้ายเป็นแม่น้ำและมีไร่นา ยามดึกคืนหนึ่งมีชายคนหนึ่งมุ่งหน้าเข้าเมือง เขาเร่งรีบและจำเป็นต้องผ่านเนินนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ เรื่องผีไม่มีหน้าเขาก็เคยได้นมาแต่เขาไม่ปักใจเรื่องเหนือธรรมชาติมาช้านาน ระหว่างที่ผ่านเนินนั้นอากาศยามค่ำคืนค่อนค่างหนาว เสียงจั๊กจั่นร้องระงม มองไปด้านข้างมีแต่ไร่นา เสียงลมพัดต้นหลิวดัง ฟู่ ฟู่ เป็นระยะ ในใจเขาคิดจะรีบผ่านไปให้เร็วที่สุด แต่แล้วเขาก็หยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงนวญอนงค์คร่ำครวญบอบบาง เขาพบหญิงสาวใส่เสื้อผ้าชั้นดีมีปิ่นปักผมรัดเกล้าท่าทางเหมือนจะเป็นคนในตระกูลขุนนางกำลังนั่งหันหลังร้องไห้ปิดหน้าปิดตา เขาสงสารเกรงว่าเธอจะคิดสั้นกระโดดน้ำตายเลยเดินเขาไปหวังจะปลอบใจ แม่นาง แม่นาง มีอะไรให้ข้าช่วยใหม... นางผู้นั้นไม่ตอบกลับก้มหน้าร้องไห้ท่าเดียว เขาเลยตัดสินใจเดินเข้าไปไกล้ๆและพูดกล่อมเบาๆว่า "แม่นาง นี่ดึกแล้วที่นี่ก็น่ากลัวด้วย ท่านอย่ามาอยู่เพียงลำพังเลยนะ มันอันตราย ไหน หันหน้ามาหาข้าสิแล้วข้าจะพาท่านไปส่งเอง" หญิงผู้นั้นหยุดร้องไห้แล้วเงียบชะงักเหมือนจะเข้าใจที่เขาพูด "หันมาสิคนดี มากับข้าเถิด" ชายคนนั้นพยายามปลอบอย่างเต็มที่ แต่แล้วเขาก็ต้องร้องเสียงหลงออกมาอย่างบ้าคลั่ง เมื่อหล่อนนั้นหันหน้ามา... เธอไม่มีหน้า ไม่มีปาก ไม่มีจมูก ใบหน้าเธอเกลี้ยงเกลาเหมือนไข่ !!! และนางกระโดดเข้ากอดเขาไว้แน่น ชายผู้นั้นตกใจแทบเสียสติผลักเธออกไป และวิ่งหนีสุดชีวิต เหลือบหลังไปดูเหมือนเธอจะวิ่งตามมา เขาเลยเร่งหนีแต่แล้วสักระยะก็หายไปในความมืด ชายผู้นั้นเดินหนีมาได้สักระยะก็เห็นแสงไฟสว่างตรงหน้า นั่นคือรถเข็นร้านบะหมี่โซบะนั่นเอง เขาเลยวิ่งเข้าไปสงบจิตใจในแสงสว่าง เขาก้มหน้าก้มตาเหนื่อยหอบแฮกๆ คนขายบะหมี่เลยถามว่า "ท่านไปเจออะไรมาเหรอ ท่าทางเหมือนโดนพวกผีปิศาจหลอกมา" "ก็โดนจริงๆนะสิ" ชายผู้นั้นตอบเสียงหนัก "ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ ไม่มีหน้า ไม่มีตา ไม่มีจมูกหรือปาก มันน่ากลัวอะไรอย่างนี้" และแล้วคนขายบะหมี่ก็บอกว่า "เขาทำหน้าอย่างนี้ใช่ไหม" ว่าแล้วเขาก็เอาแขนเสือลูบหน้าตนเองและแล้ว หน้าเขาก็หายวูบไปหมด ไม่มีหน้า ตา จมูก ปาก หน้าขาวเกลี้ยงเหมือนไข่ปลอก!!! เหวอ! ชายคนนั้นร้องลั่นแล้วเป็นลมหมดสติไปทันใด และแล้วแสงตะเกียงก็ดับวูบลง... นี่เป็นเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นที่เนินคะอุโนะคุนิซากะมาช้านาน ตำนานเล่าว่าปิศาจตัวนี้จะออกมาหลอกหลอนคนที่เดินผ่านทุกคืนตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

จิกินินกิ เปรตกินศพ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานมาแล้ว ในสมัยโบราณมีพระองค์หนึ่งออกธุดงค์ไปทั่ว ท่านได้ช่วยผู้คนที่อดอยากปากแห้งเพราะภัยสงครามและเผยแพร่ศาสนาไปทั่วแคว้น อยู่มาวันหนึ่งท่านได้ธุดงค์ผ่านเขาลูกหนึ่งซึ่งเขาลูกนั้นเป็นเขาร้างรกที่เต็มไปด้วยต้นไม้และป่าทึบ ยามนั้นเย็นมากแล้วท้องฟ้าเริ่มสีแดงฉาน และแล้วพระองค์นั้นก็ต้องแปลกใจอย่างงุนงง เพราะว่ามีกระท่อมหลังหนึ่งจุดไฟเปิดไว้ "มันน่าแปลกทั้งๆเขาลูกนี้เป็นอย่างนี้แล้วยังจะมีคนอุตส่ามาอยู่อีกเหรอ" ท่านกำลังคิดใคร่ครวญในใจ แต่แล้วทันใดก็มีนักบวชใส่จีวรเก่าคร่ำคร่าคนหนึ่งโผล่หัวออกมาจากบ้าน หลวงพ่อไม่รอช้ารีบเข้าไปทำทีเป็นขออาศัยซึ่งนักบวชนั้นก็ต้อนรับเป็นอย่างดีแต่ที่รู้ๆเขาไม่ยอมให้หลวงพ่อค้างที่นี้คืนนี้แน่ "อาตมาเดินทางมาไกล จะขอค้างแรมที่นี่สักคืนหวังว่าท่านนักบวชคงจะเมตตานะ" พระกล่าว "เอ่อ ข้าว่าคงไม่ได้หรอก อย่าหาว่าข้าใจดำเลยแต่ข้ามีเหตุผลบางอย่างที่ไม่สามารถให้ท่านพักที่นี่ได้" นักบวชกล่าวตอบ"เอาอย่างงี้ ท่านเดินทางลงเขาไปเบื้องหน้าที่นั้นมีหมู่บ้านอยู่ ท่านจงไปอาศัยที่นั้นเถิดนะ" พระทำท่าทีงุนงงแต่ก็ขอบใจและกล่าวอำลามุ่งหน้าเดินทางลงเขาไปให้ถึงหมู่บ้านก่อนที่จะค่ำ และแล้วก็ถึงหมูบ้านอย่างที่ว่า ชาวบ้านที่นั้นต่างให้การต้อนรับเป็นอย่างดี และมอบโรงเตี้ยมเป็นที่พักอาศัยให้กับพระ ที่โรงเตี้ยมนั้นมีชายแก่คนหนึ่งดูแล เขาจัดหาที่พักห้องนอนให้กับพระและแนะนำโรงเตี้ยมให้รู้จักทุกซอกทุกมุม แต่มีอยู่ห้องหนึง่ที่ปิดตาย และชายแก่ย้ำนักย้ำหนาว่าไม่ให้หลวงพ่อเปิดเข้าไปเป็นอันขาด พระองค์นั้นเลยอดสงสัยไม่ได้เฝ้าหาทางดูอยู่เรื่อย แต่แล้วคืนนั้นเกิดเหตุสุดวิสัยบังเอิญมีคนตายและชาวบ้านต่างพากันอุ้มศพมาไว้ในห้องปิดตายน้น พระสงสัยเลยแอบเข้าไปดูในขณะที่ผู้คนชุลมุนกันอยู่ สิ่งที่ท่านเห็นเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ ที่ด้านบนมีหิ้งที่จัดเตรียมธูปเทียนและเครื่องเซ่นไหว้ไว้พร้อม ท่านแปลกใจเลยถามชายแก่เจ้าของบ้านไปว่า "เพราะเหตุใดท่านจึงเอาศพผู้ไร้วิญญาณมาไว้ในห้องแบบนี้ ทำไมไม่เอาไปสวดส่งอาตมาเองก็เป็นพระน่าจะช่วยท่านได้"แต่แล้วชายแก่กลับตอบมาว่า "โทษทีท่าน นี่เป็นธรรมเนียมของหมูบ้านเราที่ทำกันมาช้านาน คือเมื่อมีคนตายเราจะต้องนำมาที่นี่ ถ้าท่านอยากรู้คืนนี้ท่านก็จงนอนรอดูเหตุการณ์ไปซะ" พระเลยตกลงขอนอนที่ห้องนี้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะที่ผู้คนต่างมองหน้ากันอย่างหวาดผวาและพากันออกไปจากห้อง และแล้วคืนนั้นเอง ดึกสงัดขณะที่พระกำลังนอนหลับเฝ้าศพอยู่นั้น ทันใดก็มีลมพัดวูบมาดับเทียนหมด ท่านตกใจเลยตื่นขึ้นมาดู แต่แล้วก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้น เมื่อประตูห้องที่ปิดสนิทดันเลื่อนเปิดเอง ครืดดดด!!! เสียงระตูถูกเลื่อนออก พร้อมร่างมหึมาใหญ่โตก็ตะครุ่มเข้ามา พระท่านต้องตกใจแทบเป็นบ้าเมื่อเห็นโครงกระดูกผีมหึมารูปร่างแห้งเหี่ยวน่าเกลียดสูงเท่าเพดานห้อง เอื้อมมือยาวไปหยิบของเส้นไหว้บนหิ้งกินจนหมด แล้วเหลือบมาคว้าศพคนตายขึ้นไปกินอย่างหิวโหย เสียงมันนั้นร้องอย่างทรมานเหมือนไม่ได้กินอะไรมาเป็นร้อยๆปี มันกินศพจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกหรือเส้นผมแล้วก็ทะยานวับหายไปพร้อมเสียงร้อง วี๊ดดดดด ... พระเองนั่งนิ่งไม่ขยับไปจากตรงนั้นจนถึงเช้า รุ่งเช้าท่านไม่พูดอะไรรีบเก็บข้าวของออกจากหมู่บ้านท่าเดียว... ขณะที่ท่านกำลังเดินทางออกไปก็เหลือบไปเห็นนักบวชคนเมื่อเย็นวานที่เจอ เขาเดินตรงเข้ามาหาและพูดกับพระว่า "ท่านเองคงเห็นแล้วสินะ ร่างจริงของข้าน่ะ" พระทำท่าทีแปลกใจ "ก็เปรตตัวเมื่อคืนนี้ไง ข้านะตอนที่มีชีวิตอยู่หาศาสนาตนเองก็ไม่ได้ต้องเที่ยวเป็นนักบวช แต่แล้วอดอยากไม่มีข้าวกินเข้าไปขโมยของพระกินในวัด มีผู้คนส่งของมาถวายพระข้าก็แอบกินจนเรียบ ก็อย่างที่เห็นแหละตายมาต้องมาเป็นปิศาจคอยกินศพชาวบ้านในหมู่บ้าน เร่ร่อนไปไม่ได้ผุดเกิด ท่านเองก็ด้วย จงมั่นอยู่ในศีลธรรมอันดีอย่าได้นอกลู่นอกทางเด็ดขาด เดี๋ยวจะเป็นเหมือนข้า" ว่าแล้วนักบวชนั้นก้หายวับไป ตั้งแต่นั้นมาพระองค์นั้นก็หมั่นอุทิศส่วนกุศลไปให้เปรตตนเพื่อบรรเทาความทุกทรมานของเขาลงบ้าง และให้เขาไปผุดเกิด...

Calibso · ผู้ช่วยจอมเวทย์

อธิบาย ตำนานผีญี่ปุ่น (รอบสุดท้ายแล้วค่ะ yawn

)

เรื่องภูติผีปิศาจและเรื่องปรากฏการ์ณพิศดารต่างๆนั้น นับเป็นเรื่องที่คอนิยมทั่วโลกยอมรับมาช้านาน ทั้งผีไทย ผีฝรั่ง ผีจีน ต่างก็เป็นตำนานที่เล่าขานถึงความน่ากลัวมาตั้งแต่โบราณ และคราวนี้ผมจะพาเพื่อนๆไปดูเรื่องราวของผีญี่ปุ่นที่เฝ้าหลอกหลอนผู้คนมาแต่โบราณบ้าง...

ผีญี่ปุ่นแต่โบราณมานั้นมีอยู่ 3 ประเภท คือ

(1) โอบะเกะ Obage = โอบะเกะนั้นแปลตรงๆตามความหมายของมันก็คือผี ปกติจะอยู่ในรูปของกลุ่มไอหมอกประหลาดสีดำที่ล่องลองไปตามท้องถนนยามค่ำคืน ซึ่งเมื่อโอบะเกะนั้นเข้าสิงสิ่งใดไม่ว่าคน สัตว์ สิ่งของ สิ่งเหล่านั้นก็จะกลายร่างเป็นผีไปทันใด (เช่น ถ้าเข้าสิงร่มเก่าๆที่มีอายุกว่า 100 ปีแล้ว ร่มนั้นก็จะถูกกลุ่มไอปิศาจอาบมันจนกลายเป็นดวงตาใหญ่โตแสยะยิ้ม หรือที่คนโบราณเรียกว่าผีร่ม) ส่วนเวลาปรากฏตัวของโอบะเกะนั้นส่วนมากจะเป็นตอนกลางคืน มันจะล่องลอยไปในท้องถนนยามค่ำคืนและพยายามหาร่างสิงสู่ของมันนั้นเอง... วันดีคืนดีชาวบ้านมักจะพบเกวียนเก่าที่ไม่มีคนขับวิ่งไปตามท้องถนนนั้นก็คือที่สิ่งสู่ของวิญญาณร้ายตนนี่

(2).โยวไก youkai = โยวไกนี้เป็นศัพท์ที่ใช้เรียกเหล่าบรรดาภูติ ผี ปิศาจ ปอบ เปรต และอสุรกายที่มีมาแต่ช้านาน ซึ่งแหล่งที่อยู่เดิมของเหล่าผีพวกนี้คือนรก พวกมันตะเกียกตะกายขึ้นมาจากขุมนรกที่แสนทรมัวเล่า เวลาปรากฏตัวของเหล่าโยวไกนั้นจะเริ่มตั้งแต่ยามโพล้เพล้เป็นต้นไป(ช่วงที่ใล้ค่ำแล้วท้องฟ้าจะเป็นสีแดง) ชาวบ้านมักจะพูดเสมอว่าเวลานี้เป็นเวลาผีออกหากิน ซึ่งเหล่าโยวไกนี้มีมากกว่า 1,000 ชนิด มีบันทึกเรื่องราวพิศดารนี้อยู่ตามบันทึกญี่ปุ่น เหล่าโยวไกนั้นมีมากหลาย ยกตัวอย่างพวกผีที่ดังๆได้แก่ กัปปะ(พรายน้ำ) โรคุโรคุบิ(ผีคอยาว) เท็งคุ(พรายภูเขา) ยูกิอนนะ(เจ้าหญิงหิมะ) คาไมทาจิ(3พรายแห่งลม) จิกินินกิ(เปรตกินศพ) คิสุเนะ(ปิศาจจิ้งจอก) มุจินะ(ผีไร้หน้า) และอื่นอีกมากมาย...

(3). ยูเร yurea = ยูเรนี้เป็นวิญญาณคนที่ตายไปโดยไม่ทันได้ดับจิต ด้วยความพยาบาทของดวงวิญญาณเหล่านี้ ทำให้ไม่สามารถไปผุดไปเกิดได้ มีเรื่องราววิญญาณหญิงสาวที่โผล่ขึ้นมาจากบ่อน้ำเก่าเล่าขานมากมาย สร้างความหวาดผวาไปทั่ว ยูเรนั้นมีอยู่ทั่วทุกแห่งไม่ว่าตามสนามรบเก่าซึ่งยูเราเหล่านั้นจะเป็นชายชาตินักรบที่ตายอย่างสมศักดิ์ศรี ซึ่งวันดีคืนดีผู้คนที่เดินทางผ่านก็จะพบเห็นเหล่ากองทัพผีซามูไรพุ่งรบกันอย่างไม่รู้แพ้ชนะ ตามท้องถนนทั่วไปก็คือยูเรที่ตายในอุบัติเหตุทำนองผีตายโหง และเหล่าสัมภเวสีต่างที่ล่องลอยไปตามที่ต่างๆรอวันผุดเกิด เวลาเหมาะที่ยูเรจะปรากฏตัวนั้นคือหลังเที่ยงคืนแต่ยูเรบางตนก็สามารถปรากฏตัวลางๆได้ในกลางวัน และยูเรส่วนใหญ่นั้นเป็นหญิงเพราะผู้หญิงนั้นมีความอาฆาตพยาบาทที่น่ากลัวจริงๆ

เรื่องราวที่ผมเล่ามา ผมได้ศึกษามาแล้วอถ้วนถี่เพราะผมก็เป็นผู้ที่หลงใหลในวัฒนธรรมของชาวญี่ปุ่นมาช้านาน และได้ศึกษาเรื่องราวเหนือธรรมชาติมามาก(เสียดายที่ผมโพสรูปไม่เป็น ไม่งั้นจะโพสภาพผีแต่ละตนมาอย่างครบทุกตัวซึ่งผมก็มีภาพเหล่านั้นเก็บไว้อยู่แล้ว ท่านใดที่ช่วยชี้แนะก็โปรดบอกมาได้)และผมขอบอกไว้ว่านี่เป็นเพียงข้อมูลให้ความรู้เท่านั้น ซึ่งเรื่องสยองขวัญที่แท้จริงผมจะมาเขียนเล่าเรื่องราวของผีแต่ละประเภทแต่ละตนอย่างถ้วนถี่ ติดตามอ่านได้เร็วๆนี้..... แล้วพบกัน By...

เครดิตโดย www.icygang.com จบแร๊ววววว ว!!

psychomanic · นักเดินทาง

ครับๆผมสมาชิกใหม่ชอบเรื่องพวกนี้มากๆ
เป็นกำลังใจให้ครับ ไม่ทราบเคยอ่านการ์ตูนเรื่อง นูเบ รึป่าว
รายชื่ออสุรกายญี่ปุ่นเป็นร้อยเลย