The Circle of Spirits

~~~แหวนโซโลมอน~~~ "กษัตริย์ของอาณาจักรฮิบรูพระองค์หนึ่งพระนามว่าโซโลมอน"
ได้มีพระราชโองการขึ้นฉบับหนึ่งซึ่งต้องนับว่าเป็นโองการที่แปลกเอาการอยู่ พระ บรมราชโองการ
นั้นสั่งให้เหล่าอำมาตย์ที่ปรึกษาของพระองค์สร้างแหวนวิเศษขึ้น วงหนึ่ง และให้แหวนวิเศษนั้นมีคำจารึกซึ่ง
ไม่เกี่ยงว่าจะเป็นคาถาหรือบทสวดใดๆก็ได้ ลงบนแหวนและเมื่อใดก็ตามที่พระองค์ทอดพระเนตรแหวน
แหวนนั้นต้องสามารถเปลี่ยนอารมณ์พระองค์ได้ ราย ละเอียดของพระราชโองการนี้ก็คือ ไม่ว่าพระองค์จะอยู่ในอารมณ์ใดก็ตาม
หากพระองค์ทอดพระเนตรไปที่แหวน แหวนนี้จะเปลี่ยนอารมณ์ของพระองค์ได้ ไม่คำนึงถึงว่าพระองค์จะทรงโทมนัสหรือทรงโสมนัสอยู่
หรือต่อให้พระองค์ทรงกริ้วอยู่ แหวนนี้ก็จะต้องสามารถทำให้หายกริ้วได้ ไม่เว้นแม้แต่ตอนที่พระองค์ทรงสำราญ แหวงวงนี้ก็ต้องแสดงอิทธิฤทธิ์ออกมาให้ทรงหายสำราญไbr />เมื่อฟังโองการจบเหล่าอำมาตย์ต่างก็คิดกันหนักว่าจะไปหาแหวนวิเศษขนาดนั้นจากที่ไหน ช่าง และกวีทั่วทั้งเยรูซาเลมถูกตามตัวมารับงานขึ้นเรือนแหวน นักบวชตามวิหารต่างๆ
ถูกตามมาสร้างสวดมนต์เพื่อแหวน แล้วก็เป็นอย่างที่เหล่าอำมาตร์คาดว่า ไม่มีใครสามารถสร้างแหวนที่ทรงพลานุภาพอย่างนั้นได้ การ ประชุมของ
เหล่าที่ปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้มีแทบทุกวันวันกำหนดที่จะถวาย แหวนแด่พระองค์ก็ใกล้เข้ามาทุกทีความกังวลนั้นเข้ามาอยู่ยึดอยู่ในจิตใจของ
ทุกคนแต่ที่หนักที่สุดเห็นจะเป็นปราญ์เฒ่าผู้เป็นหัวหน้าคณะที่ปรึกษาของ กษัตริย์โซโลมอน เพราะถ้าทำไม่สำเร็จพระราชอาญาก็คงต้องตกกับตัวเองแต่เพียงผู้เดียว
ความ กังวลเมื่อเกิดขึ้นแล้วไม่ว่าใครก็ตามก็มักจะก่อตัวใหญ่ขึ้นและเมื่อกังวล เรื่องหนึ่งได้มันจะกังวลต่อไปอีกไม่รู้กี่เรื่องต่อกี่เรื่อง ปราญ์เ่า
ไหนจะเรื่องพระอาญาที่อาจถึงแก่ชีวิต ไหนจะเรื่องครอบครัว ไหนจะเรื่องความภักดี และเมื่อถึงที่สุดแล้ว ความ เป็นปราญ์ของเขาก็คิดได้ว่าเขาจะกังวลไปทำไม
ในเมื่อความมั่นคงในชีวิตมนุษย์อย่างแท้จริงมันไม่เคยมีจริง คนเรานั้นจะดีใจหรือหดหู่กับเคราะห์ดีหรือเคราะห์ร้ายมากเกินไปทำไม และในวินาทีนั้นองท้องฟ้า
ก็ดูเหมือนจะเปิดออกให้ได้เห็นแสงสว่าง ใน วันที่ถวายแหวนวิเศษแด่กษัตริย์โซโลมอนทันทีที่พระองค์หยิบแหวนขึ้นมาทอดพระ เนตรคำจารึก พระองค์ถึงกับนิ่งไปพักใหญ่
แล้วจึงทรงแย้มพระโอษฐ์ออกมาอย่างพึงใจ เหล่าอำมาตย์ทั้งปวงจึงพร้อมใจกันเปล่งเสียงถวายพระพร ในแหวนวิเศษนั้นมีคำจารึกไว้ว่า "แล้วสิ่งนี้ก็จะผ่านไปเช่นกัน"