ชาย 2 คน ป่วยหนักทั้งคู่ นอนอยู่ที่โรงพยาบาลในห้องเดียวกัน..ชายคนแรก
ได้รับอนุญาต ให้ลุกนั่งได้วันละ 1 ชั่วโมงในช่วงบ่าย เพื่อช่วยระบายของเหลว
ในปอด เตียงของเขา อยู่ริมหน้าต่าง ซึ่งมีเพียงบานเดียวในห้องนั้น...
ชายอีกคนหนึ่ง หมอให้นอนราบตลอดเวลา..อยู่บนเตียง
ชายทั้งสองคน ที่ร่วมห้องกัน ก็ได้คุยกันถึงเรื่องราวชีวิตของตน พวกเขา เล่าให้
กันฟังถึงเรื่องภรรยา เรื่องครอบครัว เรื่องบ้าน การงาน เรื่องสมัยถูกเกณฑ์ทหาร
เรื่องที่ไปเที่ยวที่ต่างๆ ในวันพักร้อน
ทุกวันในช่วงบ่าย ชายที่นอนเตียงริมหน้าต่าง จะบรรยายให้เพื่อนร่วมห้องฟังว่า
มีอะไรเกิดขึ้นภายนอกบ้าง ชายคนที่ต้องนอนราบอยู่ ก็รู้สึกดีขึ้น จากเวลาแค่ 1
ชั่วโมง ที่เพื่อนที่นอนริมหน้าต่าง บรรยายให้ฟังว่า มีอะไรเกิดขึ้น
มันทำให้เขารู้สึกว่า เขาได้ดำเนินชีวิตตามปกติ โลกของเขาดูกว้างขวางขึ้น
และมีชีวิตชีวาขึ้น จากกิจกรรมหลากสีสัน ของชีวิตที่ดำเนิน ไปในโลกภายนอก
ชายที่ได้รับโอกาสให้ลุกนั่ง บรรยายให้ชายที่ต้องนอนราบตลอดเวลา เห็นภาพ
ว่า หน้าต่างที่มองออกไป เห็นทะเลสาบที่สวยงาม ฝูงเป็ด และ หงส์ลอยล่อง
อยู่บนน้ำ ในขณะที่เด็กๆ เล่นเรือใบจำลอง คู่รักวัยเยาว์เดินจูงมือกัน มีดอกไม้
สีสันสวยงาม เบ่งบานอยู่รอบๆ และ เห็นตึกรามทันสมัย ของตัวเมืองอยู่ไกลๆ
ในขณะที่ชายที่นอนริมหน้าต่าง ได้บรรยายให้เพื่อนฟังถรายละเอียดต่างๆ
ด้านนอก
ชายที่นอนราบอยู่ก็หลับตาลง จินตนาการให้เห็นภาพตามไป
ยามบ่ายของวันที่อบอุ่นวันหนึ่ง ชายที่นอนอยู่ริมหน้าต่างได้เล่าว่า มีขบวน
พาเหรดขบวนหนึ่ง กำลังเดินผ่านไป แม้ว่า ชายอีกคนไม่ได้ยินเสียง ของวง
ดนตรีนั้นเลย แต่เสมือนเขาสามารถรับฟัง และแลเห็นได้จากคำบรรยายที่
พรรณนาได้อย่างละเอียดละออแของเพื่อนที่อยู่ริมหน้าต่าง
วันเวลา เป็นสัปดาห์ เป็นเดือน ผ่านไปเช่นนั้น...
เช้าวันหนึ่ง เมื่อจะเข้าไปดูแลคนไข้ พยาบาลเวรเช้าได้พบร่างที่สงบนิ่ง ไร้ชีวิต
ของชายที่นอนริมหน้าต่าง เขาได้จากไปอย่างสงบ ขณะนอนหลับ เธอเศร้าใจ
มาก และได้แจ้งให้เจ้าหน้าที่ฝ่ายฌาปนกิจ มารับศพของเขาไป
เมื่อการจัดการศพผ่านไปเรียบร้อย ชายที่เป็นเพื่อนร่วมห้อง ได้เอ่ยปาก ขอ
ย้ายเตียงไปนอนที่ริมหน้าต่าง แทนเพื่อนผู้จากไปของเขา พยาบาลรู้สึกดีที่
ได้มีการปรับเปลี่ยนครั้งนี้ และเมื่อจัดที่ทางให้คนไข้เรียบร้อย เธอก็ออกไป
จากห้อง ทิ้งให้เขานอนที่เตียงใหม่คนเดียว
ชายผู้ซึ่งต้องนอนราบกับเตียงเป็นเวลานาน ได้พยายามยันร่างกายของเขาขึ้น
ด้วยศอก แม้มันจะเจ็บปวดและยากลำบาก ด้วยความกระหาย ที่จะมองเห็นโลก
ภายนอก ด้วยตาของตนเอง และ ..เมื่อเขายันกายขึ้นมอง ผ่านหน้าต่างไปได้
เขากลับเห็นเพียงแค่..ผนังตึกว่าง ๆ
ด้วยความข้องใจ..เขาได้ถามพยาบาลผู้ดล เกี่ยวกับเพื่อนร่วมห้อง ผู้เพิ่งจาก
ไป..ผู้ซึ่งได้พรรณนาถึงความงาม ของโลกภายนอกที่อยู่นอกหน้าต่างนั้นให้เขาฟัง
นางพยาบาลเล่าว่า ชายผู้เพิ่งจากไปนั้น ที่แท้เป็นคนตาบอด ไม่สามารถแม้แต่
จะมองเห็นว่า มีผนังว่างเปล่านอกหน้าต่างบานนี้ เธอบอกว่า........
ที่เขาเล่าให้คุณฟังถึงโลกภายนอก ที่นอกหน้าต่าง อาจเพราะแค่
อยากให้กำลังใจคุณ
เรื่องนี้บอกเรารู้ว่า...
ยังมีเรื่องราวอีกมากมายในโลก ที่เราสามารถทำให้คนอื่นมีความสุข ไม่ว่าเราจะ
อยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม การแบ่งปันเรื่องทุกข์ใจให้คนอื่นรับรู้ อย่างมากก็ลด
ความทุกข์ของเราไปเพียงครึ่งหนึ่ง
แต่ถ้าแบ่งปันความสุข ที่เรามีให้คนอื่น เราก็สุข..เขาก็สุข.. จาก FWDจะเหงแล้วนะว่า ชีวิตเราเลือกได้ ว่าจะมีความสุขหรือจะทุกข์เลือกจะมอบสิ่งดีๆ วันนี้ มีอะไรคาใจก้อทำเสียนะ จะได้ไม่เสียใจทีหลัง
